100 روز با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛
از مجوز عضویت در فیسپوک تا دفن «سگهای زرد» در قطعه هنرمندان
آن روزها که علی جنتی برای تصدی وزارت ارشاد معرفی شد خیلی ها تحصیلات حوزوی وی را عاملی دانستند که می تواند در عملکرد وزیر تأثیرگذار باشد، خیلی ها گفتند که او فرزند پیر دریادل انقلاب آیت الله جنتی است، خیلی ها گفتند جنتی آمده که فرهنگ مظلوم را تبدیل به فرهنگی مقتدر کند و خیلی های دیگر خیلی چیزهای دیگر...
اما این وسط بودند کسانی که فعال شدن گروه های ضددین و ضدفرهنگ را مشاهده می کردند که تو مو بینی و من پیچش مو! بودند کسانی که گفتند: گیرم پدر تو بود فاضل / از فضل پدر تو را چه حاصل؟ بودند کسانی که از تحرکات حلقه های استحاله شده خبر دادند و ... . اما کو گوش بدهکار! هرچه گفتند به در بسته خورد و اتفاقا جناب وزیر رأی بالایی هم آورد تا مبادا تعامل بین مجلس و دولت خدشه دار شود! حالا این وسط چه بر سر فرهنگ بیچاره و ارشاد فراموش شده می آید حکایت تکراری این سال های ماست.
هر دولتی که بر سر کار آمد، نسخه ای متفاوت برای فرهنگ پیچید تا اینکه نه تنها درد کهنه ضعف فعالیت های فرهنگی از بین نرفت بلکه دچار ابتلائات دیگری هم شد. وقتی تهاجم، ناتو و شبیخون فرهنگی جدی گرفته نشد، توقع داشتیم حداقل برای رویارویی در جنگ نرم سازوبرگ فراهم شود که آنچه البته به جایی نرسد فریاد است!
شاید این صدروز زمان اندکی باشد برای انتقاد اما اتفاقات متعدد نامناسبی که فقط در صد روز ابتدایی یک دولت در عرصه فرهنگ رخ داد خیلی نگرانمان کرد.
اولین خبری که در همهمه اظهارنظرهای سیاسی گم شد، خبر تعطیلی جشنواره ضد صهیونیستی «افق نو» بود. هرچه به خودمان فشار آوردیم که برای تعطیلی یک جشنواره ضد صهیونیستی در دولت جمهوری اسلامی دلیلی بتراشیم، دلیلی جز این نیافتیم که حمایت دبیر این جشنواره، نادر طالب زاده از کاندیدای دیگری در انتخابات به مذاق اعتدالیون خوش نیامده. وگرنه چرا باید جشنواره ای که فقط صهیونیست ها با وجود آن در رنج و عذابند تعطیل شود؟!
اینکه وهابی های پست و ملعون و مریدان معاویه لعنت الله علیه به مقدسات شیعیان توهین کنند، جای تعجب ندارد اما وقتی در نظام جمهوری اسلامی در آستانه عید غدیر، یک روزنامه به بهانه آزادی بیان به امیرالمؤمنین(ع) توهین کند و صلاحیت وی را زیر سؤال ببرد، دل تمام شیعیان را به درد می آورد.
عدم نظارت صحیح مدیران روزنامه مذکور به کنار، به عضویت نویسنده ی این مقاله در گروهک نهضت آزادی هم کار نداریم، اما وقتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از تعطیلی این روزنامه اظهار تأسف می کند، هم تعجب ما را دوچندان می کند و هم تذکر مراجع عظام تقلید را در پی دارد. نکند به بهانه آزادی بیان تمام مقدسات را زیر سؤال ببرند و ما هم بنشینیم و نظاره کنیم. فراموش نکرده ایم جریان خودفروخته ی سال های نه چندان دور را که تظاهرات علیه خدا را هم جایز می دانستند. فراموش نکرده ایم جریانی را که به رسمیت شناختن آزادی های جنسی را نشانه متمدن بودن خود می دانست. فراموش نکرده ایم...
حتما اعطای اجازه نشر به انتشاراتی که در به رشته ی تحریر درآوردن صحنه های جنسی مسبوق به سابقه است هم نشانه اعتدال است که وزیر محترم ارشاد از انجام آن ابایی ندارد. آن همه در شرایطی که آثار هنرمندان انقلاب به سختی اجازه نشر می یابد.
وقتی عضویت جناب وزیر فرهنگ در شبکه اجتماعی فیسپوک به معنای قانونی بودن این شبکه تلقی می شود پس حضور احتمالی ایشان در مراسم تک خوانی زنان هم دال بر عدم حرمت این عمل است! به کجا چنین شتابان جناب وزیر؟!
اما آنچه بیش از همه آزارمان داد، شنیدن خبر دفن اعضای گروه موسیقی زیرزمینی«سگهای زرد» در قطعه هنرمندان تهران بود. گروهی زیرزمینی ساکن آمریکا که در سایت خود از اظهار علاقه مندی های جنسی خود ابایی نداشتند و طی یک درگیری در یکی از ایالت های آمریکا کشته شدند. گروهی که سابقه حمایت از فتنه گران را در کارنامه خود دارند و از همه جالبتر اینکه با هزینه 100میلیونی وزارت ارشاد به کشور منتقل شدند و در قطعه ای به خاک سپرده شدند که حتی برای هنرمندان وطنی خودمان هم به اندازه کافی جا ندارد. امیدواریم دولت تدبیر و امید که بدون توجه به خانه دار شدن قشر ضعیف جامعه، معتقد است تأمین منابع مالی طرح بزرگ مسکن مهر از جیب همه مردم بوده بگوید که پرداخت 100 میلیون برای انتقال اجساد اعضای گروه «سگ های زرد» و دفن آنها در قطعه هنرمندان از جیب چه کسی بوده؟ و یا اگر برای تأمین بودجه جشنواره ضدصهیونیستی «افق نو» با مشکل مواجه بوده اند، پرداخت های اینچنینی چه توجیهی دارد؟
درد بی توجهی حضرات به کنار، آخر توجیه مسئولان محترم وزارتخانه را کجای دلمان بگذاریم که گفته اند ما برای این کار صرف هنرمند بودن اینها را در نظر گرفته ایم! یعنی اگر شاعر یا نویسنده ای به ما فحش هم بدهد یا خواننده ای ترانه ای علیه ما بخواند و هزاران فکر را مسموم و آلوده کند، فقط بخاطر اینکه هنرمند است و به ما هنرمندانه فحش داده است باید پس از مرگ در قطعه هنرمندان دفن شود! خوب است آقایان تعریف خود را از هنر و هنرمند ارائه کنند!
من مانده ام با یک جهان اندوه درد دلم را پاس می داری؟
یا قفل دل را بسته بگذارم لبریز درد و رنج بسیاری
از شعله های آتش جاری بر صفحه های سبز رخساری
تا چشم های خیره ی مردی بر شعله های زرد تکراری
دردی شبیه دیدن فردی اندوهگین در خواب و بیداری
رنجی شبیه مرگ فرزندی شاعر مگر تو مردم آزاری؟!
بگذار خوش باشیم و آسوده زاینجا برو! حس بدی داری!
افکار تو پوسیده و خشکند شاعر برو دکتر، تو بیماری!
...اینجا دگر سنگ صبوری نیست تا بشنود حرف مرا باری
گوشی بدهکار دل من نیست شاعر مگر از ما طلبکاری؟!
آری! طلب دارم نگاهت را اما همیشه تو گرفتاری
سرگرم دنیایی که پوشالی ست غافل ز همراهان اجباری
من با تو معنایی دگر دارم بی مشتری پوچ است بازاری!
.jpg?itok=xmi1C8xv)
هوالبصیر
"ما باید بتوانیم در زمینه‌ى علم، اوّلاً نگذاریم حرکت پرشتابى که امروز وجود دارد، مطلقاً کند بشود، بخصوص دولت باید به آن اهتمام بکند. عرض کردم این جزو دو اولویّت اوّلِ برنامه‌هاى کشور است؛ یعنى به‌طور ویژه روى مسئله‌ى پیشرفت علم باید کار بشود. البتّه مسئول درجه‌ى یک براى پیشرفت علم، دو وزارت علوم و بهداشت و درمان هستند."
مقام معظم رهبری 92/6/6
باید اعتراف کنیم که انتظارمان از دولت تدبیر و امید بیش از این بوده و هست. در آغازین روزهای پیروزی جناب روحانی با پرچم یا به قول خود ایشان گفتمان اعتدال، یکی از دانشجویان در دیدار مقام معظم رهبری با دانشجویان از ایشان خواست تا به تعریف این واژه بپردازند و شاخصه های این گفتمان را معرفی نمایند که معظم له این کار را به شخص رئیس جمهور حواله کرد و دکتر روحانی نیز در سخنانی اعتدال را دوری از افراط و تفریط دانست. اعتدالی که در همین مدت سکانداری دولت یازدهم، در برخی از موارد توسط کابینه تدبیر و امید نقض شده است.
نمونه بارز نقض اعتدال، قلع و قمع های جناحی و دور از تدبیر جناب توفیقی در دوران کوتاه سرپرستی اش بر وزارت علوم بود که با تذکرات و گوشزدهای گاه و بیگاه دلسوزان انقلاب مواجه شد تا کابینه یازدهم از ریل اعتدال خارج نشود. حساسیت بجای نمایندگان محترم مجلس بر سر این وزارتخانه و عدم اعتماد به جناب میلی منفرد و اظهار نارضایتی از عملکرد جناب توفیقی که منجر به عدم معرفی وی گردید، موجی از امید را در میان دلسوزان نظام به وجود آورد. امیدی که با سوءتدبیر این روزهای جناب وزیر، جای خود را به التهاب و نگرانی داده است.
اعتماد نمایندگان مجلس به فرجی دانا موجب گردید وزارتخانه ای که به قول رهبر معظم انقلاب دست اندر کار اولویت مهم کشور یعنی مسئله علم است بیش از این بدون وزیر نماند. قول جناب فرجی دانا مبنی بر کوتاه کردن دست فتنه گران از این وزارتخانه خیلی زود رنگ باخت. اما ای کاش نمایندگان مجلس در انتخاب خود دقت بیشتری به خرج می دادند تا مجبور نباشند امروز علم استیضاح را بلند کنند.
جناب آقای فرجی دانا
آیا ترجیح منافع شخصی یا جناحی بر وفای به عهد و منافع نظام، نسخه پیچیده شده جمهوری اسلامی است؟ اگر در نظام جمهوری اسلامی نتوان روی قول وزیر یا مسئولی حساب باز کرد که واویلاست! از یک سو نمایندگان محترم مجلس بر پایه قول جنابعالی رای اعتماد داده و از سویی دیگر، جنابتان هنوز بر روی صندلی وزارت مستقر نشده، کسانی را در این وزارتخانه روی کار آورده اید که از سوی همین مجلس شایسته حضور در وزارت علوم شناخته نشدند. آیا این اقدام جنابعالی دهن کجی به مجلس و نمایندگان مردم شریف این مرز و بوم نیست؟ مگر سخنان چندین و چندباره مقام معظم رهبری را پیرامون اهمیت مسئله علم فراموش کرده اید؟ اگرنه چرا با اقدامات اینچنینی فضای آرام دانشگاه ها را به سوی التهابات مضر و بی ثمر سوق می دهید؟
اگر قصد و اراده جنابعالی بر روی کار آمدن چنین افرادی بود که به راحتی آبروی نظام را در برهه ای حساس همچون فتنه 88 زیر سؤال برده و از متهم کردن این نظام ابایی نداشته اند، از همان ابتدا با نمایندگان ملت در میان می گذاشتید و رأی واقعی نمایندگان را نظاره می کردید. خوب است شما نیز تعریف و برداشت خود از فتنه و فتنه گران را شرح دهید تا بیش از این دچار سوء تفاهم نشویم!
وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری
واضح است که روی آوردن به تغییر مدیران دانشگاه ها و بدنه وزارت علوم بدون بررسی عملکرد آنها، قطعا آثار نامطلوبی به دنبال خواهد داشت و موجب دلسردی زحمت کشان و بی تفاوتی هرچه بیشتر تن پروران خواهد شد. بی شک ادامه مسیر سرپرست سابق این وزارتخانه، به صلاح شما و دولت تدبیر و امید نخواهد بود و شایسته است در اقدامات خود تجدید نظر نمایید.
والسلام علی من اتبع الهدی
